bron: Freedom Flotilla activist: ‘Gaza needs to be remembered’
13 juli 2018
BETHLEHEM (Ma’an) – Dit interview werd uitgevoerd met een bemanningslid van een van de Freedom Flotilla-schepen die vanuit Zweden vertrokken om de illegale Israëlische blokkade van de belegerde Gazastrook te verbreken. De bemannning van de schepen zijn vredesactivisten van over de hele wereld, die door en tijdens hun reis de aandacht en het begrip voor het Israël-Gaza-conflict willen vergroten. Dit is haar verhaal:
Vraag: Wilt u even kort voorstellen wie u bent?
A: Mijn naam is Divina Levrini. Ik ben een Zweedse mensenrechtenactivist en ik zeil met ‘Ship to Gaza’ om de illegale en onmenselijke Israëlische blokkade van Gaza te doorbreken.
Vraag: Kunt u ons details over de reis vertellen?
A: Er gaan dit jaar vier boten naar Gaza. Drie boten uit Zweden en één uit Noorwegen. Er zijn veel mensen met verschillende nationaliteiten, waaronder Israëli’s en Palestijnen, die deel uitmaken van de vloot. Halverwege mei begon ik aan mijn reis op een van de kleine bootjes ‘ Falestine’, die vanuit Zweden voer en later stapte ik over op een van de grotere boten genaamd ‘Freedom’. Bemanningsleden van de boten wisselen om de één tot twee weken. Ik ben een van de weinigen, die deel zullen nemen aan de hele reis, van het begin tot het einde.
De hele reis duurt ongeveer 2,5 maanden. We streven ernaar om eind juli Gaza te bereiken als we niet worden ingesloten door de Israëlische bezettingsmacht. We zijn realistisch en weten dat de kans dat we Gaza bereiken bijna nul is, omdat Israël heeft verklaard dat er geen boten in komen.
Vraag: Waarom besloot u om van Zweden naar Gaza te reizen?
A: Voor mij was het een gemakkelijke keuze. Ik heb over Palestina gelezen sinds ik een tiener was en het raakte me. Dit conflict is anders dan vele andere omdat het een hedendaagse apartheid is en een genocide die nooit zou moeten worden aanvaard. Ik ben moeder van twee kinderen, die in deze wereld moeten leven en het is aan ons, volwassenen, om deze ten goede te veranderen. De kinderen van Palestina zijn niet anders en moeten net zo vrij kunnen leven als mijn kinderen in Zweden. Deze reis is een humanitaire en vreedzame daad om het bewustzijn te vergroten, en als het politici aanzet om te handelen, zijn we op veel manieren geslaagd.
Vraag: Wat gebeurde er toen de Franse politie de vrijheidsvloot verhinderde om in de haven aan te leggen?
A: Veel mensen probeerden de flotilla-boten te stoppen. De eerdere flotilla’s werden gesaboteerd op weg naar Gaza. De twee kleine boten uit Zweden konden niet aanleggen in Parijs. De Franse politie joeg ze weg en liet hen alle spandoeken over Gaza verwijderen. In Cascais, Portugal, had onze boot ‘Freedom’ een plaats in de haven geboekt, maar de eigenaar van de haven weigerde tijdelijk om de boot te laten aanmeren nadat hij had ontdekt wie we waren. De havenarbeidersbond in Cascais belde de eigenaar en vertelde hem dat als de boot niet binnengelaten zou worden, er dan ongeveer 400 mensen de haven zouden blokkeren. Vandaar dat we konden aanmeren. Dit soort situaties geeft ons alleen maar meer aandacht in de pers. Dat is wat de Palestijnen van Gaza nodig hebben. Ze moeten aandacht krijgen. Ze hebben het nodig dat de wereld over hen praat. We zijn met slechts vier boten, maar we willen het recht op beweging herstellen voor de mensen van het bezette Palestina.
Vraag: Was u in 2010 aanwezig op een van de flotilla’s toen de Israëlische troepen tien activisten vermoordden? Zo ja, zou u de scène kunnen beschrijven?
A: Ik was er niet toen het gebeurde in 2010. Israëlische strijdkrachten hebben negen vredesactivisten gedood op een van onze boten en later stierf nog een vredesactivist aan zijn verwondingen, veroorzaakt door de Israëlische bezettingsmacht.
Vraag: Ben je bang dat een dergelijk incident opnieuw zal gebeuren als je in de buurt van de grens tussen Gaza en Israël komt?
A: We zijn vredesactivisten en volgen onderweg een training in non-violence. We zullen niet proberen een van ’s werelds krachtigste legers te provoceren. Dat is niet ons doel. We zijn ons ervan bewust dat onze boten zullen worden doorzocht, maar Israël weet van onze komst, en onze regeringen ook.
Vraag: Wat is je doel, als vredesactivist, om je leven te riskeren voor wereldwijde aandacht voor de bijna 12-jarige blokkade van Gaza?
A: Ik riskeer veel door te gaan, maar het is een actie die ik moet doen. Ik kan de genocide op Palestijnen niet onverschillig bekijken. De wereld heeft dit eerder meegemaakt en is erin geslaagd veel bezettingen te beëindigen. De hoeveelheid steun die we onderweg hebben ontvangen is overweldigend en toont aan dat er steun is voor Palestina. Ik geloof dat er zonder mensenrechtenactivisten niets zal veranderen, maar zoals ik tijdens onze reis zei: ‘Misschien ben je zelf de verandering waar je op hebt gewacht.’
